تاریخچه لباس زیر زنانه سکسی

کاملاً مشخص است که فرم زن تفاوت زیادی دارد. تاریخ به ما می گوید که همیشه چنین بوده است!

در طی سنین بالا ، آنچه برای شکل بدن زن مد بود ، از یک حالت افراطی به دیگری منتقل شده است. با این حال ، بدن زن جذاب همیشه مشمول آنچه اتفاق می افتد بوده و تاریخ به ما نشان می دهد که از طرق مختلف پوشانده شده است. علاوه بر این ، بخش های مختلفی از فرم زنانه به دلیل تزیینات امروزی شیک تشدید ، مبهم ، کاهش یافته و تقویت شده است.

ما شاهد افراط و تصورات غیرقابل تصور بوده ایم ، اعم از دستگاه هایی که ارتش کوچکی را وادار کرده است تا قربانی بی پروا مد را وادار به دوست داشتنی ترین ، غریب و خیالی کند. بیایید به مرور زمان به تکامل  لباس زیر زنانه سکسی   و تکامل فعلی آن بپردازیم.

ابتدا بیایید اصطلاحات را حل کنیم. با تشکر از دوست داشتنی ترین زبان در جهان ، اکنون تقریبا همیشه لباس زیر زنان را لباس زیر می نامیم - مگر اینکه مورد آزار و اذیت قرار گیریم ، در این صورت بسته به جایی که در آن زندگی می کنید ، می توانید خالی ها را پر کنید!

وقتی ما (حداقل ما ، آقایان ، به دنیا فکر می کنیم) به لباس زیر زنانه فکر می کنیم ، به یک ماده شکننده فکر می کنیم که بدن زن را آراسته می کند تا ایده ای از دلخوشی هایی که در زیر پنهان شده اند به ما ارائه دهند. اما لباس زیر اول ، احتمالاً از یکی از جزایر یونان باستان ، بسیار متفاوت بود. این زنان یونانی فریبنده از کرست مفتولی متناسب با شکم استفاده می کردند ، نه برای حمایت و یا حتی برای یک اثر لاغری بلکه برای جلب مردانشان با نشان دادن سینه هایشان افسرده به روشنی. احتمالاً آن چیزی نیست که امروزه آن را لباس زیر زنانه می نامیم ، اما با همان اثر مطلوب.

با گذشت زمان ، شکل زنانه بسته به آنچه در آن وجود دارد ، فرمهای کامل جدیدی به وجود آورد. هرچه هر شکل کامل ظاهر می شد ، تزئینات برای تزئین و برجسته کردن آن شکل مورد نظر طراحی و برجسته می شدند. فرهنگ جامعه حاکی از این بود که آیا سینه ها ، پایین یا هر دو برجسته می شوند و تکریم می شوند. می توانید بگویید که هیچ چیز تغییر زیادی نکرده است!

در دوران قرون وسطی تصور می شد كه فرم طبیعی زن باید تنگ شود و سینه ها باید محكم و كوچك باشد. این وضعیت احتمالاً برای کسانی که به طور طبیعی از این طریق ساخته می شوند ، رضایت بخش است ، اما شاید برای ساخت و سازهای گسترده تر کمتر مناسب باشد. انواع مختلفی از کرست فقط با هدف صاف کردن سینه ها و یا پایین آن پوشیده شده است. گفته شده است که برای جلب توجه آن قسمت از آناتومی که برای جلب توجه نبود ، برخی از خانم ها زنگ های زنگ دار را دور گردن خود می پوشیدند تا مردان را به یاد لذت هایی که هنوز در انتظار آنها بود ، بکشند.

کرست مدرن به کاترین دو مدیچی ، همسر پادشاه هنری دوم فرانسه ، نسبت داده شده است. این قانون ممنوعیت بزرگی را هنگام حضور در دادگاه در دهه 1550 تحمیل کرد و تا 350 سال آینده تأثیر قابل ملاحظه ای بر روی زنان گذاشت.

رنسانس شاهد تغییر دیگری در فرم مورد علاقه زن بود. زنان اکنون مجبور بودند سینه های مخروطی شکل ، شکم صاف و یک کمر نازک داشته باشند. برای رسیدن به این نگاه ، آنها همچنین باید لباس خانه داران یا اعضای خانواده را برای پوشیدن لباس خود استخدام کنند ، زیرا خم کردن کرست آنها از پشت انجام می شد و تلاش زیادی می کردند.

به دلیل این روش غیر طبیعی برای به دست آوردن کمال ، پزشکان و دیگر اسناد رسمی توضیح دادند که این کرست ها بدن زنان را چنان محکم می کنند که اندام داخلی آنها آسیب دیده و دنده های آنها دائمی تغییر شکل می یابد. در آن زمان ، زنان اغلب غفلت می کردند یا بیهوش می شدند. این به طور کلی به طبیعت ظریف آنها نسبت داده می شد ، اما در حقیقت به این دلیل بود که آنها در تنفس مشکل داشتند! شهادتهای زیادی در مورد زنانی که در اثر سوراخ شدن کشنده اندامهای حیاتی به دلیل این عمل در حال مرگ هستند ، وجود دارد.

در آغاز قرن هجدهم ، کرست استخوان نهنگ همیشه زنان را از نزدیک مرتبط می کرد ، اما استعداد هنری که زمان را منعکس می کرد ، با زحمت در لباس ها گنجانیده می شد و کرست ها با روبان های جذاب ، توری و گلدوزی تزئین می شدند. بخشی از این تسکین در این واقعیت نهفته است که مد شده است که سینه ها تا جایی که تقریباً بیرون بروند ، تحت فشار قرار می گیرند.

تا پایان قرن 18th ، کرست توسط اشراف بورژوایی ، طبقه متوسط ​​نوپا و حتی توسط راهبه های صومعه ها پوشیده شده است. او غالباً با افتخار توسط پوشاک خود نمایش داده می شد ، زیرا در آن زمان یک پوشاک بیرونی بود که قابل مشاهده بود. به خودی خود ، زیبایی و تزئینات زیبایی بود و نمایش آن بخشی از ادب اجتماعی بود.

با این حال ، هرچه مردم تحصیل کرده تر و آگاه تر شدند ، آنها شروع به زیر سوال بردن و انتقاد از بسیاری موارد ، از جمله هنر ، سیاست ، و ، شما آن را حدس می زنید. با حمایت متخصصان مانند پزشکان ، افکار عمومی به گونه ای شده است که کرست های مرفه در بسیاری از کشورها ممنوع شده اند.

در اوایل قرن نوزدهم ، رویکردی بسیار نرمتر به شکل زن رایج شد. این نفوذ هنوز به حمایتهایی که از کرست قدیمی داده شده بود نیاز داشت ، بنابراین با روش های ساختاری پیچیده تری بازگشت. بونینگ هنوز در بخش های کوچک مورد استفاده قرار می گرفت و امکان حرکت  راحت تر   و راحت تری را فراهم می کرد.

در آن زمان ، نگاه جداگانه تری به سینه ها و کرست به نام آقای لروی (که کرست عروسی ماری لوئیز اتریش را هنگام ازدواج با ناپلئون بناپارت در سال 1810 طراحی کرد) الگویی را ابداع کرد که وی به آن طلاق می گفت . شاید مهمترین جنبه این وضعیت واقعیت این باشد که زنان توانستند با استفاده از روشهای پیچیده تری از لباس ، لباس بپوشند و لباس خود را تحریک کنند.

در دهه 1840 ، شکل بسیار اغراق آمیز  برای خانم ها   باعث شد استخوان های نهنگ با قلاب های عظیم و کروینولین های پوشیده از انواع پارچه و زیور آلات بازگردند. متأسفانه برای خانمها ، اندازه كوچك بود كه مردها دست خود را دراز كنند و نیاز به فشار حتی كمر كمتر به كابوس زنانه روز تبدیل شد.

اندکی پس از آن ، حلقه ها و کرینولین ها با شکل نرم S جایگزین شدند. این سبک همیشه از کرست استفاده می کرد اما بر روی قسمت پشتی هم زده بود و خلفی اغراق آمیز ایجاد می کرد. بار دیگر ، این زنانی هستند که باید رنج بکشند ، که باید بیشتر اوقات به دلیل تحریک شدید پاهای عقب خود بمانند. بدیهی است ، مردان این جذابیت را می یابند زیرا این فرصت را به آنها می داد تا با شلوغی بزرگ خود زنان سکسی را تماشا کنند.

همانطور که در طراحی اشیاء نوآوری کردیم ، انواع بزرگتر کرست ساخته شد. در هنگام صبح ، یک زن می تواند برای پیاده روی ، کرست الاستیک مجهز ، کرست الاستیک را برای پیاده روی ، یک کرست تحریک شده برای رفت و آمد در ساحل و یک کرست ژاکت برای سوار شدن به پنی خود بپوشد. صنعت کرستری در اوج خود بود!

در پایان قرن نوزدهم ، بندها نه تنها از سینه ها بلکه جوراب های تازه توسعه یافته پشتیبانی می کردند. جوراب ساق بلند توسط نگهبانان و معلق نگه داشته می شد که سپس به کرست وصل می شدند. این دستگاه ها اگرچه در طراحی پیروز هستند ، اما احتمالاً بعد ناامید کننده دیگری را به آگاهی زنانه ساعت اضافه کرده اند.

در آغاز قرن بیستم ، کرست ها به زانو بندند. اما بسیاری از افراد این سبک را دوست ندارند و طراحان به سمت یک سبک معمولی و روان تر حرکت می کنند.  لباس زیر زنانه سکسی   قرار بود بعد جدیدی به خود بگیرد. با پیدایش انقلاب صنعتی و معرفی دستگاه خیاطی ، آلمان و فرانسه نخستین کارخانه کرست را افتتاح کردند.

در سال 1910 ، مری فلپس یعقوب ، یک جامعه اجتماعی از نیویورک ، نوعی سینه بند را بیرون آورد. ناراضی از کرست تقویت شده با استخوان های نهنگ که مجبور شد در زیر لباس شب جدید بپوشد ، مری با خدمتکار خود کار کرد تا دو روبان ابریشمی را با روبان صورتی و طناب خیاطی کند. او بسیار شیرین تر و کوتاه تر از کرست بود و به سینه ها اجازه می داد تا در حالت طبیعی خود را مدل کنند.

ماری فلپس یعقوب اولین شخصی بود که یک کالای زیرپوش را به نام Brassiere به ثبت رساند ، نامی که از کلمه فرانسوی قدیمی به معنای بازوی بالایی گرفته شده است. اندکی پس از آن ، او حق ثبت اختراع سینه بند را به شرکت Warner Brothers Corset در Bridgeport ، کانکتیکات با قیمت 1500 دلار (بیش از 25،600 دلار امروز) فروخت.

در سال 1917 ، شورای صنایع جنگ آمریكا از زنان خواست كه كوره های فلزی را برای تولید مواد جنگی خریداری نكنند. در این مرحله تقریباً 28000 تن فلز آزاد شد ، به اندازه کافی برای ساخت دو کشتی جنگی.

موفقیت سینه بند عمدتاً ناشی از جنگ بزرگ خواهد بود. جنگ بزرگ نقش های جنسیتی را برای همیشه تغییر داد و بسیاری از زنان را مجبور به کار در کارخانه ها و پوشیدن لباس برای اولین بار کرد. زنان نیاز به لباس زیر عملی و راحت داشتند. وارنر سپس در طول سی سال آینده بیش از 15 دلار از حق چاپ سینه بند جمع آوری کرد.

نکته دیگر هنگام سقوط کرست این است که جنگ بزرگ تأثیر منفی بر تعداد مردان داشته است. این به معنای رقابت بیشتر برای پیدا کردن یک مرد بود ، بنابراین زنان مجبور بودند جنسی تر به نظر برسند!

با بیست و بیست سالگی و مهمانی های پیچیده آن ، آن چیز برگشته بود ، نگاه نوجوانان به اوج خود رسیده بود. تعقیب قفسه سینه و شکم صاف و همچنین باسن و باسن مستقیم منجر به ایجاد بدنه لیبرتی ، پیراهن و شکوفه هایی گشاد و سبک شد. برای اولین بار ، لباس زیر با رنگ پاستلی به نظر می رسید جایگزین سفیدی ساده و قدیمی است. برای بهبود ظاهر جوانی ، اولین سینه بند برای صاف کردن سینه ها طراحی شده است. چه اتفاقی برای کرست افتاد؟ قسمت عقب که جوراب ساق بلند را نگه داشت ، کوتاه شد و به کمربند گارینگ تبدیل شد.

چهره واقعی در دهه 1930 باز می گشت. نگاه زنانه دوباره موردی است. زنان تشویق می شدند که با یک چهره کاملاً متناسب باشند در حالی که در باسن کاملا نازک مانده اند. اکنون ، زنان برای کمک به تصویر ، لباس کاملی از لباس زیر داشتند: تقویت کننده سینه بند ، تسمه های الاستیک ، و نه کمربندی که تمام منحنی ها را در جای خود نگه می دارد.

دهه 1930 همچنین یکی از بزرگترین پیشرفت های صنعت لباس زیر بود که Dunlop Rubber توسعه Lastex ، پارچه کشش الاستیک دو طرفه ، ساخته شده از نخ نازک یک لاستیک اصلاح شده را ایجاد کرد. شیمیایی به نام لاتکس. این می تواند با پارچه مخلوط شود ، که به این صنعت اجازه می داد تا لباس های مختلف را در اندازه های مختلف متناسب با بدن زن بسازد.

ورود جنگ جهانی دوم و کمبودهای آن مانع ورود آلمان به وارد کردن پارچه هایی که قبلاً استفاده می کرد و صنعت آن با شکست روبرو شده بود. همیشه مبتکرانه ، مردم شروع به ساخت لباس زیر بافتنی در منزل از مواد اولیه با دست می کردند. نه سکسی ترین لباس زیر زنانه ، اما حداقل آنها گرم هستند.

پس از جنگ ، لباس زیر شامل بندهای اصلی و کمربندهای کمربند بود. برای بسیاری از خانم ها قابل قبول بود ، اما این نوجوان که تازه از بدبختی های سال های جنگ بیرون آمده بود ، به بازار هدف تبدیل شد. این زنان جوان مشتاق به زن شدن بودند و پوشیدن لباس زیر زنانه قدمی خارق العاده برای رسیدن به این هدف بود. صنعت لباس زیر آلمان مجموعه های لباس زیر را تولید کرده است که این دختران را اغوا کرده است و صنعت هرگز به عقب نگاه نکرده است.

در ایالات متحده صنعت پوشاک سعی در ایجاد چیزهای جدید و آوانگارد داشت. زنان با انواع لباس زیر و لباس های با کیفیت بمباران شده اند تا آنها را جنسی جلوه دهند. هوارد هیوز تهیه کننده فیلم سینمایی سینه بند جدید ، الگویی خاص با قاب فلزی برای جین راسل تهیه کرده است. این امر باعث تحریک خستگی ناپذیر در سانسور شد ، که توضیح داد که سینه های خانم راسل به دلیل پیشرفت های فوق العاده بدیعی که در سینه سینه هیوز ایجاد شده ، ناخوشایند است.

دهه 1960 به لطف ظهور حرکات رهایی زنان ، دهه بدی برای صنعت لباس زیر بود. فمینیست ها سینه بند خود را آتش زدند و بسیاری از تولید کنندگان لباس زیر زنانه مجبور به بستن درهای خود شدند. با این حال ، لیکرا به تازگی توسعه یافته بود و زنان شروع به پوشیدن شلوارهای ساق بلند می کردند. با این حال ، بدون شک نشان این دهه مینی دامن و تقاضای کوتاه در لباس کوتاه بیکینی بود. مدتی مشهور ، برای مدتی زمان ، لباس شنا بدون لباس و لباسهای توپی همه عصبانیت بود. اما ، متأسفانه برای اکثر آقایان و خوشبختانه برای صنعت ، این فقط یک فلاش در تابه بود!

در دهه 1980 ، سینه بند در قاب فلزی پرفروش ترین شماره یک شد. اگرچه این موارد هنوز هم بسیار پرطرفدار هستند ، اما سینه بند فشار در حال حاضر پرفروش است. از نظر آماری ، یک زن متوسط ​​در ایالات متحده آمریکا شش سینه بند دارد که یکی از آنها سینه بند بدون بند است و دیگری ، رنگی غیر از سفید.

فرم زنانه مدرن متفاوت است و به همان اندازه نسبت به گذشته نسبت به گذشته حساس نیست. با این حال ، جنس جذاب همیشه در  لباس زیر زنانه سکسی   و تنگ نفس گیر به نظر می رسد!

بنابراین ، ما آنجا هستیم. از کرست فشار از یونان باستان گرفته تا سینه بند فشار امروز. لباس زیر زنانه سکسی؟ هیچ چیز واقعاً تغییر نمی کند!