تاریخ شغلی

حرفه نجاری یکی از حرفه های قدیمی است. نجاری با ابزارهای خشن به ابتدای مرد برمی گردد. یونانیان باستان مهارت های نجاری خود را از طریق معابد ساخته شده برای نشان دادن احترام به خدایان و ایزدان خود نشان می دادند. در آسیا ، ژاپنیهای باستان نیز مهارت خود را در نجاری از طریق ساختمانهایی که ساخته بودند نشان دادند. این بناها به قرن هفتم باز می گردد و برخی از آنها هنوز هم ایستاده اند.

ما می توانیم تاریخ نجاری را تا 8000 سال قبل از میلاد ردیابی کنیم. در این مدت ، اولین مردان از محورهای سنگی برای ساختن پناهگاههای خود استفاده می کنند. مطالعات و تحقیقات متعددی نشان داده است كه اروپائیان در اوایل دوره سنگ ، خانه های چوبی مستطیلی شکل به طول بیش از 100 پا ساخته اند.

مصریان قبلاً در 4000 سال قبل از میلاد از ابزارهای نجاری مس استفاده می كردند. این ابزارهای مس به ابزار برنزی تبدیل شده اند که در سال 2000 پیش از میلاد مورد استفاده قرار گرفت. مصری ها در حفاری ، هدر دادن ، کاهش و سنگ زنی چوب بسیار خوب بودند.

کلمه نجار از کلمه لاتین Carpentarius گرفته شده است. Carpentarius شخصی است که در لاتین سبدهای دو چرخی بنام Carpentum ایجاد می کند. نجاران رومی قبلاً از آجرها ، اره ها ، تیزهوشها ، مشت ها ، گچ ها و هواپیماها استفاده می کردند.

در قرون وسطی ، نجاران کار در شهرهای بزرگ پیدا می کردند. آنها با ابزار خود به روستاهای دیگری که یک پروژه بزرگ ساختمانی در حال انجام است ، سفر می کنند. در آن زمان ، ابزارهای دستی فولاد از قبل بخشی از جعبه ابزار نجاری بودند. مهارت های موجود در نجاری به دلیل ساخت الگوهای تزئینی برای کلیساها و قلعه ها بسیار پیشرفته است.

اصناف نجاران از قرن دوازدهم آغاز شد. در بین استادان صنفی ، مسافرین و کارآموزان سه نوع عضو وجود داشت. استاد نجاری با تجربه و دانش زیادی بود که شاگردی می گیرد و آنها را آموزش می دهد. شاگرد با استاد آموزش و زندگی می کرد. او غذا ، لباس و سرپناه دریافت می کند اما بدون هیچ گونه پرداختی کار می کند.

پس از پنج تا نه سال ، یک شاگرد می تواند یک مسافر شود. یک همراه می تواند از قبل با یک دستمزد کار کند. سرانجام او توانست استاد شود. واحدهای صنفی نجاری پیشرو اتحادیه ها و انجمن های کارگری مدرن بوده اند.

در سال 1724 ، اتحادیه های نجاران برای کمک به کارگران در مناطقی مانند ساعات تنظیم شده ایجاد شدند. پیش از این ساعت ها یازده ساعت بود ، اما به لطف تلاش های اتحادیه ، آنها به استاندارد هشت ساعته فعلی کاهش یافته اند. مزایا و کمک به اعضای بیکار نیز ارائه می شد.

در دوره رنسانس و بعد ، نجارها در آن زمان ساختمانهای زیبایی را می ساختند. در همین حال ، نجاران قرون وسطی قبلاً از ابزارهایی استفاده می کردند که می توان در جعبه ابزارهای مدرن یافت. در واقع ، در سال 1873 ، برای اولین بار از مته برقی استفاده شد. مته دستی در سال 1917 توسعه داده شد. اره برقی قابل حمل در سال 1925 مورد استفاده قرار گرفت.

شهری بود که به معنای واقعی کلمه در دهه 1700 توسط نجارها چکش زده بود. بخش اعظم این کار توسط برده هایی صورت می گرفت که سازندگان مالک آن هستند یا استخدام می شوند ، اما نجاران روی سازه ها ، دودی ها ، لبنیات ها و سایر ساخت و سازها کار می کردند. آنها همچنین روی چیدمان سازه های آجری کار می کردند. شهر استعماری که آنها ساخته اند ، شهر ویلیامزبرگ است.

نجاران استعماری شهر ویلیامزبورگ را ساختند و هنوز هم وجود دارد. این شهر استعماری به نمایش گذاشتن استعداد نجاران استعماری مفتخر است. بازسازی های زندگی استعماری در این شهر و ساخت و سازهایی که در دهه 1700 در جریان است انجام می شود.