แว่นตากันแดดถูกประดิษฐ์ขึ้นในประเทศจีน

ในสมัยโรมันจักรพรรดิรองอาจารย์ใหญ่นีโรชอบดูนักรบต่อสู้ผ่านมรกตเพื่อป้องกันไม่ให้ดวงอาทิตย์เข้ามาในดวงตาของเขา เป็นไปได้ว่ามนุษย์ในช่วงเวลาก่อนที่จะมีการประดิษฐ์แว่นกันแดดก็ใช้วัสดุต่าง ๆ กับใบหน้าของพวกเขาเพื่อปกป้องดวงตาจากความสว่างของดวงอาทิตย์ แต่มีหลักฐานเล็กน้อยของปรากฏการณ์นี้ก่อนศตวรรษที่สิบสอง

ศตวรรษที่ 12 คือเมื่อแว่นตาถูกประดิษฐ์ขึ้นอย่างถูกต้องในประเทศจีน พวกเขาใช้เลนส์ที่ทำจากควอตซ์ที่ไม่สมบูรณ์เพื่อป้องกันแสงแดดและเฟรมดั้งเดิมเพื่อปกป้องพวกเขาจากใบหน้า แว่นตากันแดดเหล่านี้ไม่ได้ป้องกันรังสียูวีที่เป็นอันตรายและไม่อนุญาตให้ผู้สวมใส่เห็นดีขึ้น (อันที่จริงแล้วทำให้มองเห็นได้ยาก) แต่พวกเขาค่อนข้างช่วยบรรเทาแสงแดดจากดวงตาที่ส่องประกาย มี แต่คนรวยเท่านั้นที่มี แต่พวกเขาพบประโยชน์หลายอย่างเช่นผู้นำและผู้พิพากษาชาวจีนตระหนักว่าพวกเขาสามารถใช้แว่นตากันแดดเพื่อซ่อนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพูดคุยกับใครบางคน หนึ่งจึงทำให้พวกเขาปรากฏแยกอารมณ์ สถานการณ์