ការប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យត្រលប់មកវិញយូរ
ការចងចាំពីប្រវត្តិនៃថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនាំឱ្យយើងមានវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ និងការដាក់ទណ្ឌកម្មប្រេងដែលបណ្តាលឱ្យមានជួរវែងនៅស្ថានីយ៍ប្រេងឥន្ធនៈតម្លៃប្រេងខ្ពស់និងសូម្បីតែភាពភិតភ័យសូម្បីតែក្នុងចំណោមអតិថិជននិងវិនិយោគិននៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចំណេះដឹងដែលថាប្រេងគឺជាធនធានមិនកកើតឡើងវិញចាប់តាំងពីទសវត្សឆ្នាំ ១៨០០ ។ ប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែក្នុងកំឡុងពេលនិងបន្ទាប់ពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចក្នុងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ ប៉ុណ្ណោះដែលប្រជាជនពិតជាចាប់ផ្តើមយល់ពីផលវិបាកនៃការពឹងផ្អែកខ្លាំងពេកទៅលើធនធានថាមពលដែលកំពុងធ្លាក់ចុះ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមិនមែនជាការអភិវឌ្ឍនាពេលថ្មីៗនេះទេ។ វាត្រូវបានប្រើដោយអរិយធម៌បុរាណដើម្បីកំដៅចិញ្ចឹមនិងរៀបចំដំណាំនិងសម្រាប់គោលបំណងកសិកម្មផ្សេងៗ។ អ្វីដែលថ្មីគឺបច្ចេកវិទ្យាពាក់ព័ន្ធនឹងការកេងប្រវ័ញ្ចថាមពលនេះនិងក្នុងការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្ស។
បច្ចេកវិទ្យានេះបានចាប់ផ្តើមនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៨៣០ នៅពេលដែលលោក Edmund Becquerel បានចេញផ្សាយការសិក្សារបស់គាត់អំពីរបៀបដែលពន្លឺព្រះអាទិត្យអាចត្រូវបានគេប្រើប្រាស់នៅក្នុងថាមពលដែលអាចប្រើបាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគ្មាននរណាម្នាក់ធ្វើសកម្មភាពលើគំនិតនេះទេហើយក៏មិនបានស្វែងរកការប្រើប្រាស់ជាក់ស្តែងដែរ។ ការជំរុញទៅមុខនៅក្នុងវិស័យថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យកើតឡើងបន្ទាប់ពីសាមសិបឆ្នាំនៃការបោះពុម្ពផ្សាយស្នាដៃរបស់គាត់ដោយប៊េកឃឺរ។
នៅឆ្នាំ ១៨៦០ ព្រះចៅអធិរាជបារាំងបានបញ្ជាអោយ Augusted Mouchout ស្វែងរកប្រភពថាមពលផ្សេងទៀត។ ហើយ Mouchout រមៀលភ្នែករបស់គាត់ដើម្បីស្វែងរកការបំផុសគំនិត។ ស៊េរីនៃការកន្ត្រាក់របស់គាត់ជាមួយនឹងថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យពិតជាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់នៅពេលនោះ។ ការច្នៃប្រឌិតរបស់គាត់រួមមានម៉ាស៊ីនដើរដោយថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យម៉ាស៊ីនចំហាយដែលមានពន្លឺព្រះអាទិត្យនិងម៉ាស៊ីនទឹកកកដើរដោយថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ។
បន្ទាប់ពី Mouchout សមិទ្ធិផលគួរឱ្យកត់សម្គាល់ជាច្រើនទៀតត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងវិស័យថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ទាំងនេះរួមបញ្ចូលការងាររបស់វីលៀមអាដាមក្នុងទសវត្សឆ្នាំ ១៨៧០ ដែលបានប្រើកញ្ចក់ដើម្បីបញ្ជូនថាមពលនៃព្រះអាទិត្យដើម្បីដំណើរការម៉ាស៊ីនចំហាយទឹក។ គំនិតរចនារបស់អាដិមថលថលថលស៍ថិននៅតែត្រូវបានប្រើសព្វថ្ងៃ។ ការងារគួរឱ្យកត់សំគាល់មួយទៀតគឺលោកឆាលហ្វ្រេសហ្សាតនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ ១៨៨០ ។ ការសិក្សារបស់គាត់ផ្តោតលើការបំលែងពន្លឺព្រះអាទិត្យទៅជាអគ្គិសនីដែលគាត់បានធ្វើនៅពេលក្រោយ។
ប៉ុន្តែការវិវត្តដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យទំនើបបានកើតឡើងនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៥០ ។ នៅដើមទសវត្សនេះ RS Ohl បានរកឃើញថាពន្លឺព្រះអាទិត្យបានផលិតអេឡិចត្រុងសេរីមួយចំនួនធំនៅពេលបុកស៊ីលីខន។ បន្ទាប់មកនៅពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ ១៩៥០ Gerald Pearson, Calvin Fuller និង Daryl Chaplin អាចចាប់អេឡិចត្រុងសេរីទាំងនេះហើយបំលែងវាទៅជាអគ្គិសនី។ សព្វថ្ងៃនេះកោសិកាស៊ីលីកុនត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតកោសិកាពន្លឺព្រះអាទិត្យនិងបន្ទះសូឡាដើម្បីប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ។
ភ្លាមៗនោះកោសិកាថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យទាំងនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយឈ្លាសវៃហើយអ្នកដំបូងដែលត្រូវប្រើវាគឺវាលអវកាស។ កោសិកាព្រះអាទិត្យដែលមានមូលដ្ឋានលើស៊ីលីកុនត្រូវបានប្រើដើម្បីផ្តល់ថាមពលដល់ផ្កាយរណបនៅក្នុងគន្លងជុំវិញផែនដី។ ផ្កាយរណប Vanguard I គឺជាផ្កាយរណបដំបូងបង្អស់ដែលត្រូវបានបាញ់បង្ហោះទៅទីអវកាសដោយសារការប្រើប្រាស់កោសិកាថាមពលព្រះអាទិត្យ។ ផ្កាយរណបជាច្រើនទៀតបានដើរតាម។
សព្វថ្ងៃនេះការស្រាវជ្រាវនិងការសិក្សាកាន់តែច្រើនឡើង ៗ កំពុងតែចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យល្អបំផុត។ ជាពិសេសថ្ងៃនេះជាកន្លែងដែលគេនិយាយថាក្នុងរយៈពេលប្រហែលពី ៣០ ទៅ ៥០ ឆ្នាំបំរុងទុកប្រេងនៅលើពិភពលោកនឹងហត់នឿយទាំងស្រុង។ ដូច្នេះការស្វែងរកប្រភពថាមពលជំនួសនៅតែបន្ត។ គេរំពឹងថាព្រះអាទិត្យនឹងរលត់ក្នុងរយៈពេលពីរបីពាន់ឆ្នាំវាយឺតពេលដែលត្រូវព្រួយបារម្ភហើយបុរសនោះអាចមានថាមពលទាំងអស់របស់គាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
